Τι είναι η ωλένια νευρίτιδα

Η ωλένια νευρίτιδα είναι μια πάθηση του αγκώνα, η οποία προκαλείται από παγίδευση, ερεθισμό και πίεση του ωλένιου νεύρου. Η ωλένια νευρίτιδα είναι η πιο κοινή νευροπάθεια στον αγκώνα και η δεύτερη πιο κοινή νευροπάθεια παγίδευσης στο άνω άκρο.

Το ωλένιο νεύρο αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα νεύρα του ανθρώπινου χεριού. Ξεκινά από τον αυχένα και διαγράφοντας μια καθοδική πορεία στην εσωτερική πλευρά του χεριού καταλήγει στα δάχτυλα. Είναι υπεύθυνο για λεπτές κινήσεις του χεριού και συμβάλει στο σφίξιμο της γροθιάς, καθώς και στη σύλληψη αντικειμένων. Επιπλέον στο ωλένιο νεύρο οφείλεται η αισθητικότητα των δύο τελευταίων δαχτύλων του χεριού, δηλ. του μικρού και του παράμεσου.

Αίτια ωλένιας νευρίτιδας

Το ωλένιο νεύρο μπορεί να συμπιεστεί σε διάφορα σημεία της πορείας του. Το συνηθέστερο είναι το εσωτερικό του αγκώνα. Η πίεση του νεύρου για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή που ονομάζεται σύνδρομο ωλένιας νευρίτιδας. Συνήθη αίτια συμπίεσης του νεύρου μπορεί να είναι:

• Πολύωρο λύγισμα του αγκώνα σε μεγάλη κάμψη. Αυτό συμβαίνει συχνά κατά τη διάρκεια του ύπνου, οπότε και ο ασθενής μπορεί να κοιμηθεί πάνω στον αγκώνα του.
• Χτύπημα στον αγκώνα που μπορεί να προκαλέσει οίδημα και να πιέσει το νεύρο.

Παρατεταμένη στήριξη στον αγκώνα.

• Έντονη σύσπαση καμπτήρων μυών από κινήσεις κάμψης και έκτασης, λόγω χειρωνακτικού επαγγέλματος.
• Παρατεταμένη τριβή του νεύρου σε σκληρή επιφάνεια, πχ. γραφείο.

Συπτώματα ωλένιας νευρίτιδας

Το πρώτο σύμπτωμα της ωλένιας νευρίτιδας είναι ο πόνος και το μούδιασμα στα δύο τελευταία δάχτυλα του χεριού. Στη συνέχεια μπορεί να προκληθεί περίεργη αίσθηση τσιμπήματος και μειωμένο αίσθημα αφής στα ίδια δάχτυλα. Σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζεται και αίσθημα αδυναμίας στον καρπό, καθώς προοδευτικά ξεκινούν να επηρεάζονται ορισμένες απλές μικρές κινήσεις, όπως το γράψιμο στο χέρι.

Στις ευπαθείς ομάδες του συνδρόμου ωλένιας νευρίτιδας ανήκουν άτομα που ασχολούνται με χειρωνακτικές εργασίες, ασχέτως της έντασης της εργασίας. Μπορεί να παρουσιαστεί από επαναλαμβανόμενη κίνηση και χρήση εργαλείων, από πολύωρη συνεχή δακτυλογράφηση, ή έντονη σύσπαση μυών, λόγω βαριάς εργασίας. Επιρρεπή είναι τα άτομα που έχουν υποστεί κάποια στιγμή κάταγμα στον αγκώνα, ή πάσχουν από αρθρίτιδα αγκώνα.

Διάγνωση ωλένιας νευρίτιδας

• Η διάγνωση του συνδρόμου γίνεται από ορθοπεδικό, ο οποίος αφού καταγράψει το ιστορικό του ασθενούς και υποβάλει το χέρι σε μια σειρά ελέγχων μπορεί να ζητήσει περεταίρω διαγνωστικές εξετάσεις.
• Η απλή ακτινογραφία δεν μπορεί να δείξει την ωλένια νευρίτιδα. Απεικονίζει ωστόσο τη οστική ανατομία, και να αναδείξει τυχόν οστικές ανωμαλίες που πιέζουν το ωλένιο νεύρο από οστό.
• Το ηλεκτρομυογράφημα μπορεί επίσης να αναδείξει το σημείο πίεσης του νεύρου, καθώς και το κατά πόσο δουλεύει καλά ή όχι. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να ζητηθεί να γίνει μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία Ωλένιας Nευρίτιδας

Συντηρητική θεραπεία
Στο αρχικό στάδιο του συνδρόμου η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική με χορήγηση μη στεροειδούς – αντιφλεγμονώδους φαρμακευτικής αγωγής. Επιπλέον συστήνεται και ξεκούραση του αγκώνα, δηλαδή κατά το δυνατόν αποχή από της κίνηση που προκάλεσε το σύνδρομο. Γι’ αυτόν το λόγο συχνά χορηγείται κάποιος νάρθηκας, που θα κρατήσει τον αγκώνα σε ευθεία θέση, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Χειρουργική αντιμετώπιση
Η χειρουργική αντιμετώπιση κρίνεται απαραίτητη όταν η συντηρητική θεραπεία δεν παρουσιάζει αποτέλεσμα, ή όταν το σύνδρομο έχει προκαλέσει μυϊκή αδυναμία του χεριού. Επιπλέον ενδείκνυται σε περιπτώσεις που το ωλένιο νεύρο είναι ιδιαίτερα πιεσμένο και προκαλεί τη λεγόμενη γαμψοδακτυλία του μικρού και παράμεσου δακτύλων. Η αντιμετώπιση γίνεται συνήθως ανοικτά με μικρή τομή, μπορεί όμως να γίνει και ενδοσκοπικά. Μπορεί να γίνει χειρουργική αποσυμπίεση του νεύρου, ή πρόσθια μεταφορά του ή έσω επικονδυλεκτομή. Η κάθε τεχνική εφαρμόζεται ανάλογα με το είδος του προβλήματος.

Μετά την επέμβαση
Μετεγχειρητικά ακολουθείται πρόγραμμα αποκατάστασης με έναρξη της παθητικής κίνησης άμεσα, της ενεργητικής κίνησης μετά από δύο εβδομάδες και της μυϊκής ενδυνάμωσης μετά από έξι εβδομάδες, οπότε σταδιακά οι ασθενείς επιστρέφουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες αλλά και στις αθλητικές τους δραστηριότητες μετά από χρονικό διάστημα τριών μηνών.