Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου
Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου (ThoracicOutletSyndrome- TOS) περιγράφει το σύνολο των συμπτωμάτων που προκαλούνται από τη συμπίεση του βραχιόνιου πλέγματος ή τωνυποκλείδιων αγγείων (αρτηρία ή φλέβα) στονανατομικό χώρο μεταξύ του θωρακικού κλωβού και της κλείδας. Ο μηχανισμός του συνδρόμου είναι σύνθετος. Το σύνδρομο θωρακικής εξόδου διακρίνεται σε νευρογενές (95%), σε φλεβικό (4-5%) και σε αρτηριακό (1%). Παρατηρείται συνήθως σε γυναίκες και σε νέους δραστήριους άντρες ηλικίας 20-40 ετών. Η συμπίεση μπορεί να προκληθεί από τα οστά της περιοχής, τους συνδέσμους ή από το μυϊκό σύστημα.

Αίτια Σύνδρομου Θωρακικής Εξόδου
Στα αίτια περιλαμβάνονται κληρονομικές ανατομικές ανωμαλίες, όπως την ύπαρξη αυχενικής υπεράριθμης πλευράς και συγγενείς ινομυϊκές ταινίες πουδιασχίζουν τη θωρακική έξοδο και ασκούν πίεση στο βραχιόνιο πλέγμα (Εικόνα). Επίκτητες καταστάσεις όπως υπερτροφία των σκαληνών μυών, μετά από επαναλαμβανόμενη άσκηση με το άκρο σε θέση πάνω από το επίπεδο της κεφαλής, χαμηλά ευρισκόμενη ωμοπλάτη και πρόσθιακάμψη του αυχένα επίσης σχετίζονται με την παθογένεια του συνδρόμου.

Εικόνα. Ασθενής με ακτινολογική εικόνα υπερτροφικής αυχενικής εγκάρσιας απόφυσης αριστερά και κλινική εικόνα νευρογενούς συνδρόμου θωρακικής εξόδου. Υποβλήθηκε σε χειρουργική αντιμετώπιση όπου έγινε σκαληνεκτομή και πλήρη απελευθέρωση του βραχιονίου πλέγματος.

Διάγνωση Συνδρόμου Θωρακικής Εξόδου
Η διάγνωση είναι κατά βάση κλινική. Το ιστορικό του ασθενούς και η κλινική εικόνα, είναι καθοριστικής σημασίας. Στο νευρογενές σύνδρομο θωρακικής εξόδου, μυϊκή αδυναμία και ποικίλες αισθητικές διαταραχές εμφανίζονται με κατανομή που εξαρτάται από τοαν συμπιέζεται το ανώτερο ή κατώτερο βραχιόνιο πλέγμα. Έτσι τα συμπτώματα μπορούν να είναι εμφανή στον τράχηλο,στον ανώτερο θώρακα,την οπίσθια επιφάνεια του αυχένα, την ωμοπλάτη, την έξω ή τηνέσω επιφάνεια του βραχίονα, το αντιβράχιο και την άκρα χείρα. Το φλεβικό σύνδρομο,εκδηλώνεται με κυάνωση, οίδημα και αίσθημα βάρουςτου άνω άκρου. Οξύ άλγος εμφανίζεται σε οξεία θρόμβωση της υποκλείδιας φλέβας που αντιμετωπίζεται με θρομβόλυση και αγγειοπλαστική. Μη αντιμετώπιση της θρόμβωσης συνοδεύεται από έντονο χρόνιο οίδημα στο άκρο και επίφλεβο στην ωμοκλειδική περιοχή. Το αρτηριακό σύνδρομο, εκδηλώνεται με μείωση έντασης ή απώλεια σφύξεων του άνω άκρου και κρύα δάκτυλα. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται σε θέση κάμψης, απαγωγής και έξω στροφής του ώμου. Για τον λόγο αυτό, μια σειρά δοκιμασιών πρόκλησης των συμπτωμάτων, χρησιμοποιούνται στην κλινική εξέταση.

Οι δοκιμασίες αυτές είναι το Adsontest, το Wrighttest, το ROOStest, το Halsted ή Reverse Adsontest και το Eden’s test. Συμπληρωματικές απεικονιστικές εξετάσεις όπως απλές ακτινογραφίες, CT ή MRI μπορούν να δώσουν χρήσιμες πληροφορίες για την ανατομία της περιοχής ή να αποκλείσουν άλλες καταστάσεις (πχ όγκοι Pancoast). Ανάλογα με τον τύπου του συνδρόμου που υποψιαζόμαστε, μπορούν να διενεργηθούν triplex αγγείων, υπερηχογράφημα (US), ηλεκτρομυογράφημα (EMG) ή και MRΙ ΑΜΣΣ και του σύστοιχου βραχιονίου πλέγματος.

Θεραπεία του Συνδρόμου Θωρακικής Εξόδου
Η θεραπεία του συνδρόμου περιλαμβάνει συντηρητικά μέσα στα αρχικά στάδια όπως φυσικοθεραπεία, μείωση σωματικού βάρους, περιορισμός των ασκήσεων σε θέση πάνω από το επίπεδο της κεφαλής και ΜΣΑΦ. Η χειρουργική αντιμετώπιση προτιμάται σε περιπτώσεις προοδευτικά επιδεινούμενης νευρολογικής βλάβης ή οξείας αγγειακής ανεπάρκειας. Αυτή περιλαμβάνει σκαληνεκτομή και εκτομή της αυχενικής υπεράριθμης πλευράς (εάν υπάρχει), με υπερκλείδια προσπέλαση. Σε περίπτωση πίεσης των αγγείων συνίσταται διαμασχαλιαία προσπέλαση και εκτομήτης πρώτης θωρακικής πλευράς. Σε περίπτωση σχηματισμού θρόμβου στο φλεβικό δίκτυο, θρομβόλυση και αγγειοπλαστική πραγματοποιούνται πριν την χειρουργική θεραπεία της πρωτοπαθούς βλάβης.