Τι είναι η Τενοντίτιδα Ώμου;

Οι τένοντες είναι ταινίες σκληρού ινώδους ιστού, σαν «κορδόνια» που συνδέουν τους μύες με τα οστά. Ο όρος τενοντίτιδα ή τενοντοπάθεια χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια φλεγμονή κάποιου τένοντα του ανθρώπινου σώματος. Μπορούν όλοι οι τένοντες να εμφανίσουν τενοντίτιδα, ωστόσο υπάρχουν ορισμένοι πιο επιρρεπείς στον κίνδυνο φλεγμονής. Αυτό εξαρτάται από το ποσοστό καταπόνησης του τένοντα από διάφορες δραστηριότητες του ατόμου. Ένα από τα συχνότερα εμφανιζόμενα είδη τενοντίτιδας είναι η τενοντίτιδα του ώμου ή αλλιώς τενοντοπάθεια πετάλου των στροφέων μυών.

Που οφείλεται η Τενοντίτιδα Ώμου;

Στροφικό πέταλο ονομάζεται μια ομάδα τεσσάρων μυών που ξεκινούν από την ωμοπλάτη και καταλήγουν στο βραχιόνιο οστό. Οι μύες αυτοί ονομάζονται υπερκάνθιος, υπακάνθιος, ελάσσων στρογγύλος και υποπλάτιος. Οι τένοντες των μυών του στροφικού πετάλου σχηματίζουν μία ομάδα, η οποία ονομάζεται τενόντιο πέταλο και μαζί με τον τένοντα της μακράς κεφαλής του δικεφάλου είναι υπεύθυνοι για το σύνολο των κινήσεων του ώμου. Οι πέντε αυτοί τένοντες υπόκεινται στη μεγαλύτερη επιβάρυνση, επομένως είναι πιθανότερο να εμφανίσουν τενοντοπάθεια.

Ορισμένοι παράγοντες που συντελούν στην εμφάνιση της τενοντίτιδας είναι:

Έντονη και συνεχόμενη μυϊκή δραστηριότητα
Όσο περισσότερο και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα «δουλεύουν» οι μύες για την εκτέλεση έντονων ή επαναλαμβανόμενων κινήσεων, τόσο μεγαλύτερη είναι και η καταπόνηση των τενόντων. Γι’ αυτόν το λόγο ορισμένες ομάδες ανθρώπων είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν τενοντίτιδα ώμου. Αθλητές με έντονη μυϊκή δραστηριότητα στον ώμο ή άτομα που λόγω επαγγέλματος εκτελούν εντεταμένες και επαναλαμβανόμενες κινήσεις αποτελούν ομάδες πιο επιρρεπείς στην εμφάνιση τενοντίτιδας κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Ανατομία ώμου
Εάν το ακρώμιο (δομή του ώμου), προεξέχει πολύ οι τένοντες «τρίβονται» στην κάτω επιφάνειά του. Επομένως είναι ευκολότερη η δημιουργία τενοντίτιδας.

Συμπτώματα της Τενοντίτιδας Ώμου

Το συχνότερο και στις περισσότερες περιπτώσεις μοναδικό σύμπτωμα της τενοντίτιδας ώμου είναι ο πόνος. Εντοπίζεται συνήθως την εξωτερική πλευρά του ώμου και του βραχίονα, δεν είναι σπάνιο όμως να αντανακλά και στον αυχένα. Ο πόνος εξαιτίας της τενοντίτιδας μπορεί να είναι συνεχόμενος ή αποσπασματικός και συχνά δυσχεραίνει τις κινήσεις του πάσχοντα.

Διάγνωση της τενοντίτιδας ώμου

Η διάγνωση της τενοντίτιδας του ώμου γίνεται συνήθως με κλινική εξέταση του πάσχοντα, σε συνδυασμό με λήψη ιστορικού. Υπάρχει η πιθανότητα να ζητηθεί από το γιατρό ακτινογραφία ώμου για να αποκλειστεί οποιαδήποτε άλλη πάθηση του ώμου. Σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται απαραίτητη και περεταίρω απεικονιστική εξέταση του ώμου για να διαπιστωθεί η έκταση της βλάβης των τενόντων. Η εξέταση γίνεται με υπέρηχο ώμου, ή μαγνητική τομογραφία. Η μαγνητική τομογραφία θεωρείται η εξέταση εκλογής για την ανάδειξη των περισσότερων προβλημάτων του ώμου.

Θεραπεία της Τενοντίτιδας Ώμου

Συντηρητική θεραπεία
Στην οξεία τενοντίτιδα η θεραπεία συνίσταται βασικά στη χορήγηση αντιφλεγμονωδών και αναλγητικών φαρμάκων. Στην οξεία φάση του πόνου μια ένεση κορτιζόνης στον υπακρωμιακό χώρο (δηλ. μέσα στον ώμο) μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τα ενοχλήματα. Μόλις παρέλθει η περίοδος έντονου πόνου, συνίστανται ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας και ανάπαυση για βελτίωση των συμπτωμάτων και αποκατάσταση της κίνησης. Συνδυαστικά μπορεί να συνεχιστεί η χορήγηση αντιφλεγμονωδών και αναλγητικών φαρμάκων.

Σε περιπτώσεις χρόνιας τενοντίτιδας το πρόγραμμα φυσικοθεραπείας ξεκινάει άμεσα, με σκοπό την βελτίωση της κίνησης και της δύναμης του ώμου.

Χειρουργική αντιμετώπιση εξαρθρήματος ώμου
Σε περιπτώσεις χρόνιας τενοντίτιδας υπάρχει η πιθανότητα να κριθεί απαραίτητη η χειρουργική αντιμετώπιση. Γίνεται αρθροσκόπηση ώμου, και μέσω δύο ή τριών μικρών οπών, ο τένοντας που φλεγμαίνει νεαροποιείται (δηλ. καθαρίζεται) και γίνεται ακρωμιοπλαστική, δηλ. αφαιρείται το περιττό οστό που του δημιουργεί πίεση στον υπακρωμιακό χώρο.

Το χειρουργείο γίνεται με ολική αναισθησία και ο ασθενής επιστρέφει στο σπίτι του την ίδια μέρα. Ο ασθενής είναι έτοιμος να επανέλθει στις καθημερινές του δραστηριότητες μετά το πέρας δύο εβδομάδων από την ημέρα του χειρουργείου.

Στη συνέχεια εφαρμόζεται πρόγραμμα φυσικοθεραπείας, το οποίο αν εφαρμοστεί σωστά οι πιθανότητες υποτροπής της τενοντίτιδας εκμηδενίζονται.